Είναι πολλές φορές δύσκολο να καταλάβουμε τί μας συμβαίνει και γιατί τα πράγματα πάνε λάθος με τη ζωή μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αναπτύξει μια μακρά ιστορία και έχει διανύσει ένα μεγάλο ταξίδι από τις πρωτόγονες φυλές μέχρι σήμερα. Έχει φτάσει (όπως θέλει να νομίζει) σε ένα σημαντικό επίπεδο επίτευξης πολιτισμού, ένα πολιτισμό που έχει αφήσει πίσω του το αρχέγονο παρελθόν θεωρώντας πως έχει αναπτυχθεί, έχει εξελιχθεί σημαντικά και έχει δει το φως στο μακρύ ορίζοντα που ξεκίνησε από το σκοτάδι το πρώτων εκείνων κοινωνιών. Μέσα στη καθημερινή ζωή του ο άνθρωπος αν παρατηρήσουμε αρκετά καλά ωστόσο θα δούμε πως εμφανίζει τόσα στοιχεία που προδίδουν ότι το αρχέγονο πνεύμα ζει μέσα του και μάλλον δεν έφυγε ποτέ από αυτόν, πάρα μόνο καταπιέστηκε και οδηγήθηκε κάπου βαθιά μέσα στο σκοτάδι, όπως όλα όσα δεν αντέχει πάνω του, όλα όσα δε του αρέσουν και δε μπόρεσε να αποδεχτεί ότι βρίσκονται μέσα του. Το αρχέγονο πνεύμα του που δεν έχει αναπτυχθεί πολύ από τότε φαίνεται αρκετά μέσα
Συχνά μέσα στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε χιλιάδες προβλήματα, άλλα μεγαλύτερου βαθμού άλλα μικρότερου, άλλα που πολλές φορές περνάνε απαρατήρητα από τη ζωή μας και άλλα που μερικές φορές ξεχνιούνται και κλειδώνονται σε μια αποθήκη καλά σκεπασμένα σαν έπιπλα που έχουν χάσει την αξία τους. Είναι ωστόσο αυτά «τα έπιπλα» που έχουμε καταχωνιάσει σε μια καλή άκρη στο βάθος μια παρατημένης αποθήκης, αυτά που κάνουν το σπίτι μας γεμάτο από πράγματα παλιά και ενοχλητικά, έτσι που τελικά το σπίτι μας γεμίζει, «φορτώνεται» και φτάνει η στιγμή που ακούμε κάποιον να λέει «δεν αντέχω άλλο», «έχω πολλά βάρη στη πλάτη μου», «έχω κουραστεί πολύ από τη ζωή», ή ένα άλλο πολύ γνωστό «θα καταρρεύσω», όταν βρίσκεται μπροστά στο φόβο, στο φόβο της κατάρρευσης του σπιτιού του. Είναι τις περισσότερες φορές ο φόβος αυτός που μας κάνει να πετάμε αυτά τα «έπιπλα» στη μεγάλη αποθήκη του εαυτού, όμως ξεχνάμε ότι πίσω από το φόβο μπορεί να κρύβεται η ζωή που χάνουμε, η ζωή που ονειρευτήκαμε και που αποφεύγοντας τη τόσ