Η ψυχολογία της αποθήκης- Γιατί να επισκεφτώ ένα ψυχολόγο;

Συχνά μέσα στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε χιλιάδες προβλήματα, άλλα μεγαλύτερου βαθμού άλλα μικρότερου, άλλα που πολλές φορές περνάνε απαρατήρητα από τη ζωή μας και άλλα που μερικές φορές ξεχνιούνται και κλειδώνονται σε μια αποθήκη καλά σκεπασμένα σαν έπιπλα που έχουν χάσει την αξία τους. Είναι ωστόσο αυτά «τα έπιπλα» που έχουμε καταχωνιάσει σε μια καλή άκρη στο βάθος μια παρατημένης αποθήκης, αυτά που κάνουν το σπίτι μας γεμάτο από πράγματα παλιά και ενοχλητικά, έτσι που τελικά το σπίτι μας γεμίζει, «φορτώνεται» και φτάνει η στιγμή που ακούμε κάποιον να λέει «δεν αντέχω άλλο», «έχω πολλά βάρη στη πλάτη μου», «έχω κουραστεί πολύ από τη ζωή», ή ένα άλλο πολύ γνωστό «θα καταρρεύσω», όταν βρίσκεται μπροστά στο φόβο, στο φόβο της κατάρρευσης του σπιτιού του. Είναι τις περισσότερες φορές ο φόβος αυτός που μας κάνει να πετάμε αυτά τα «έπιπλα» στη μεγάλη αποθήκη του εαυτού, όμως ξεχνάμε ότι πίσω από το φόβο μπορεί να κρύβεται η ζωή που χάνουμε, η ζωή που ονειρευτήκαμε και που αποφεύγοντας τη τόσο έντονα και επίμονα τελικά καταλήγουμε να μη τη ζούμε και να ζούμε μια άλλη μια που δεν είναι δικιά μας, χάνοντας έτσι το νόημα, το δικό μας νόημα, αυτό το προσωπικό. 

Θεωρούμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα μονοί μας και να ξεδιπλώσουμε αυτό το μεγάλο κουβάρι που «από που να το πιάσεις» θα έλεγε κάνεις συχνά; Γίνονται διάφορες προσπάθειες με ποικίλες μεθόδους για να ξεκινήσουν οι άνθρωποι αυτό το μεγάλο ταξίδι του "ξετυλίγματος" (yoga, βελονοθεραπεία, διάβασμα ενός βιβλίου είναι μερικές από αυτές) που ενώ μπορεί να έχουν ένα όφελος προσωρινό μεν και που κρατά για λίγο αντιλαμβάνονται αργά ή γρήγορα ότι δεν είναι αυτό που έψαχναν. Είναι όταν βλέπουν ότι οι προαναφερθείσες δραστηρίοτητες πολλές φορές δεν αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα που ίσως σκεφτούν σαν μια λύση και τη ψυχοθεραπεία. Κανείς μέσω της ψυχοθεραπείας δημιουργεί αρχικά και βασικά μια σχέση. Μια σχέση σημαντική και θα έλεγα  σχέση όχι σαν όλες τις άλλες. Έτσι το άτομο ξεκινά μαζί με έναν Άλλο, με έναν Άλλο εμπιστοσύνης και με την απαραίτητη γνώση του τελευταίου (του θεραπευτή του) να πιάνουν το νήμα και με αποτελεσματικό μεθοδευμένο τρόπο να προσπαθούν να το ξετυλίξουν, έτσι που κάποια μέρα ο θεραπευμένος φτάνει σε ένα επίπεδο να μπορεί μονός του πλέον να αντιμετωπίζει το κουβάρι του. Το κουβάρι είναι κουβάρι και θα μπλέκεται συχνά. Όμως θα αλλάξει η στάση του θεραπευμένου απέναντι σε αυτό, η αντιμετώπιση του απέναντι του και αυτό δεν είναι μικρής αξίας.

Δεν είναι σπάνιο να καταφύγει στη προσπάθεια του λοιπόν σε φίλους και άτομα που αγαπά για να δεχτεί συμβουλές και πληροφορίες για τη ζωή του μπροστά στο φόβο του κουβαριού και μπροστά στο φόβο της ζωής που μοιάζει με αυτό το τελευταίο, μπλεγμένο και πολυτυλιγμένο, όμως η βοήθεια που καταλήγει να παίρνει είναι υποκειμενικές απόψεις από την εμπειρία του καθενός. Ο ψυχοθεραπευτής από την άλλη εστιάζει στον υποκειμενικό κόσμο του προσώπου, «το άτομο πάντα στο κέντρο». Δεν αναφέρει τις δίκες του υποκειμενικές απόψεις, αξίες και στάσεις ζωής  αλλά προσπαθεί να βρει το καλύτερο δρόμο για τον αντίστοιχο θεραπευμένο με βάση το δικό του κόσμο και με βάση τη γνώση και την επιστήμη του πρώτου, τα εφόδια του.

 Η ψυχοθεραπεία θα προσφέρει  πολλά βασικά εργαλεία όπως η αυτογνωσία που πολλές φορές μοιάζει τόσο τρομακτική, αρκεί να δούμε πόσες φορές κάνουν οι άνθρωποι πράγματά λέγοντας «δε ξέρω γιατί το έκανα», «δε σκεφτόμουν όταν το έκανα», λειτούργησα δηλαδή με έναν τρόπο διαφορετικό χωρίς να αντιλαμβάνομαι τί κάνω -και δε θέλω να ξέρω κιόλας  ίσως-. Από την άλλη θα βοηθήσει δε, κάθε είδους θεραπευμένο ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος δέρματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού να καταλάβει τί κάνει και γιατί το κάνει με απολυτό σεβασμό στο πρόσωπο. Μπορεί αυτά να μοιάζουν τρομακτικά, για αυτό και να τα αποφεύγουμε συχνά και σαν έπιπλα να τα παρατάμε σε αυτή τη προαναφερθείσα αποθήκη. Μέσα στο θεραπευτικό δωμάτιο λοιπόν, ξεκινάει αυτό το μαγικό ταξίδι που πάντα βλέπαμε στη ταινίες και που τόσες φορές αναπαρίσταται στη μυθολογία με χιλιάδες τρόπους, όπως το ταξίδι ενός ηρώα με πολλούς άθλους, ας δούμε τον Ηρακλή. Η ψυχοθεραπεία θα μας κινήσει να ξεκινήσουμε το ταξίδι που αποφεύγουμε αλλά κάτι μέσα μας συνεχώς μιλάει, εμφανίζεται παντού και λεμέ «το σύμπαν με καλεί». Είναι δύσκολο να ξεκινήσει κάνεις μια τέτοια πορεία και οι φίλοι μπορούν να στηρίξουν αλλά μη ξεχνάμε ότι και αυτοί είναι στο δικό τους αντίστοιχο ταξίδι. Ο θεραπευτής θέτει στο κέντρο του σύμπαντος τον άνθρωπο και βλέπει τον άνθρωπο σαν  μια κουκίδα με έναν κύκλο γύρω του, που όλα περιστρέφονται γύρω από αυτή τη τόσο σημαντική κουκίδα. Οι διαταραχές κάποιου δεν είναι πάρα η έκφραση αυτού που μέσα του μιλάει και λέει «με παράτησες», «ασχολήσου». Αυτή η ενασχόληση θα είναι καλό να γίνει όμως με τη βοήθεια ενός ανθρώπου που γνωρίζει καλά τις ψυχικές διαδικασίες και είναι συνηθισμένος σε τέτοιους είδους ταξίδια, γιατί πολλές φορές η φουρτούνα της θάλασσας μπορεί να είναι τρομακτική, δυο ψαράδες όμως μπορεί να μπορέσουν πιο εύκολα να την ηρεμήσουν.